NKC-reis 2012-15 de Westelijke Balkan

 

Een nieuw jaar met een nieuwe camper. We gaan weer vol goede moed van start. Inmiddels al weer de 3e reis met een NKC-groep. We hebben er zin in.

Dit jaar vertrekken we een week eerder van huis, omdat we op 4 mei een afspraak hebben voor een rondleiding van de Carthago fabriek . Ook wordt daar even gekeken naar een kleine lekkage aan een zijklep van de camper.

Is Is het geen plaatje?

De teller staat op 1000 km. Een echte maidentrip dus (een camper is immers ook een beetje een boot?).

Koninginnedag 30 april, na de laatste dagen alles een plekje gegeven te hebben, (Dat viel niet mee omdat de RMB bijna 1 meter langer) kunnen we op weg. Voorlopige doel is de Carthago fabriek in Ravensburg in in de buurt van de Bodensee. We hebben 4 dagen om er te komen.

30 april.

Na vertrek bij de fam. Engelbert zijn we zuidwaarts gereden via de A73 en A77. Tot in de omgeving van Neuss. Hier op zoek naar een stellplatz. Uiteindelijk kwamen we met het NKC-boek van Camperplaatsen terecht op een “mooie rustige” stellplatz in Bergheim.

Maar, tegen het einde van de middag hoorden we steeds luider wordende muziek, zo’n boem-boem lawaai veroorzaakt door zware bassen uit zeer grote luidsprekerboxen.

Wat bleek men was bezig een feest te bouwen om een “meiboom” met een groot vuur. “Het inluiden van het 1 mei-feest”. Groot en klein waren bezig een flink vuur te stoken. We overwogen om maar weer te vertrekken, maar de organisatoren beloofden ons dat het na 22.00 uur rustiger zou worden. Nou, nee dus. Dat was een zeer onrustige nacht. 204 km

1 mei.

Verder richting het zuiden. Rijden we langs de rijn of nemen we de landroute? Eerst richting Wiesbaden met de bedoeling om in Eltville te overnachten. Daar was vanwege de 1 mei viering geen doorkomen aan, dus maar weer naar het vertrouwde Gau Algesheim gereden voor een zeer rustige nacht. 260 km

2 mei.

Bad Algesheim – Calw. 210 km.

In Calw overnacht bij het station. Ook hier waren we al een eerder. Er is een speciaal tankstation alleen voor “rapsöl”.

3 mei.

Calw – Ravensburg. 180 km.

Ook weer een prachtige weg (net zoals de vorige dagen), met dien verstande dat we nu de bergen (met besneeuwde toppen) konden zien.

In Ravenburg eerst maar even kijken waar we morgen moeten zijn en daarna naar de bekende stellplatz gereden. Hier hadden we vorig jaar ook al een keer overnacht. Hier is een Sanistation. Ook moet hier 5,00 per dag betaald worden.

4 mei.

Om 8 uur zouden we bij de fabriek zijn. We waren er om 7.45 uur. Het bleek echter dat we bij de andere vestiging in Schmalegg moesten zijn. Foutje van RSF. Gelukkig is het maar 10 min rijden daar naar toe. Dus waren we nog op tijd.

We werden netjes ontvangen en de kleine reparaties werden snel en netjes afgehandeld. Daarna eerst even een McDonald op zoeken om de emails uit te lezen. Dat lukte prima vanaf de parkeerplaats. Daarna naar een paar boodschappen gedaan.

Bij de fabriek in Ravensburg voor de deur hebben we voor de eerste keer de oven gebruikt om een pizza te bakken.

De rondleiding door de fabriek was zeer indrukwekkend. Het overgrote deel van de bouw van een camper blijkt nog steeds handwerk te zijn. Er worden wel machines gebruikt om de wanden te persen en computer gestuurd worden wel de uitsparingen voor ramen den deuren er uit gefraisd, maar alles wordt toch door handwerk gemonteerd. We mochten helaas niet fotograferen.

5 mei. Ravensburg

6 mei.

Ravensburg – Kisslegg, 70 km

Het weer was niet zo geweldig, het regende, dus zijn we gaan rijden. Eerst even bij de (inmiddels) verlaten fabriek van RMB in Wolffegg gaan kijken (is kennelijk nog steeds een stelplatz, maar erg troosteloos) en daarna doorgereden naar Kissegg waar we al eerder bij het zwembad hebben overnacht.

7 mei Verblijf in Kisslegg. prima weer. Er was markt in de stad waardoor de hoofdstraat afgesloten was. Hierdoor hebben we moeten rondrijden voor we de Aldi konden vinden.

8 mei verblijf Kisslegg, Kaart voor Ma (moederdag ) op de post gedaan. prima weer

9 mei. Kisslegg – Kempten.

Volgens de camperplaatsengids een stelplatz voor lange campers. Dat klopte beslist niet, er konden 6 campers staan, maar dan wel met de kont gedeeltelijk op het pad. Er is een sanistation en je moet er 4,00 p/d betalen. De plaats grenst aan een hele grote, gratis, parkeerplaats. Die loopt s’morgens vroeg vol en aan het eind van de middag weer leeg. lawaaierig dus. Wel een een leuke stad om te wandelen en is vanaf de PP makkelijk bereikbaar d.m.v een loopbrug over de rivier.

10 mei Kempten – Pessenberg, prachtig weer, 25 graden. Luifel voor de tweede keer uit!!

Hier hebben we vorig jaar ook overnacht. Een super rustige plaats zonder voorzieningen, wel winkels kort in de buurt.

11 mei Pessenberg, heerlijk de hele dag van de zon genoten. 30 graden.

Heerlijk vlak naast het het hoge gras en duizende uitgebloeide paardenbloemen. ‘sNachts een flinke regenbui en de temperatuur kelderde in de nacht naar 7 graden.

 

 

12 mei Pessenberg – Freilassing  Onze vaste stek op weg naar Oostenrijk. Het plaatsje ligt bijna vast tegen Salzburg aan. Rommelige plek zonder voorzieningen, maar een prima sprinkplank naar Salzburg en verder. Vroeger gingen we altijd naar Bad Reichenhall bij de begraafplaats, maar die was altijd vol.

13 mei Freilassing – Liezen. Eerst even bij de Mc.Donald internet opgezocht om de laatse email te lezen en een berichtje naar de kinderen verstuurd. In Salzburg getankt voor 1,379 per liter. Deze mooie weg langs o.a. de Wolfgangzee, rijden we ieder jaar en verveelt nooit.

Prachtig vergezicht vanaf de stelplatz

14 mei Liezen – Bad Sankt Leonhard.

In Liezen was de Diesel nog iets goedkoper, dus maar weer vol gegooid (1,344 p/l) Ook nog maar even boodschappen gedaan bij de Lidl. De vraag was: pakken we nu de snelweg of gaan we secundair naar het zuiden. Vorig jaar vond Rina de klim naar de Hohen Tauern een beetje eng. Maar omdat het zicht vanaf haar plaats in de Carthago anders is dan in de RMB, durfde ze het toch wel aan. Het is maar een heel klein stukje in de 20% ! sterke klim dat je heel diep naar beneden kunt kijken (echt een afgrond)

We waren al om 13.00 uur op de stellplatz naast de sportvelden. Er zijn geen voorzieningen en er is geen stukje vlak terrein. Hij staat niet in de campergids, dus heb ik de gegevens genoteerd en een foto gemaakt om hem thuis aan te melden.

15 mei Bad Sankt Leonhard – UnterSchwarza

We dachten via Deutschlandberg te rijden. Dat had TomTom ook aangegeven als de snelste weg naar Unterschwarza. plm 90 km. Het was op zich een schitterende weg maar we moesten eerst naar 1500 klimmen en later soms erg steil dalen. Tijdens die dalingen bleek dat op de motor afremmen weinig uithaalt. De remmen hebben het meeste moeten doen. Niettemin prachtige natuur. TomTom liet ons volledig in de steek. Het apparaat wilde niet meer opstarten en kwam in een eindeloze opstart-lus. Dan pas merkje wat een enorm handig hulpmiddel zo’s navigatiesysteem is. In Deutschlandberg werd heel slecht bewegwijzerd, zodat we een keer de weg moesten vragen, maar ook het zien aankomen van bochten in de weg mis je heel erg.

Bij aankomst in Unterschwarza (12.00 uur) via internet geprobeerd het apparaat weer aan de praat te krijgen, maar helaas. Uiteindelijk een mailtje naar TomTom gestuurd. Hopelijk kunnen zij ons helpen. Vandaag zijn er ook al 2 deelnemers gearriveerd. Prachtig weer, lekker naast de camper in de zon geluncht. ‘S avonds heerlijk bij Ullie en Thomas gegeten. In de nacht begon het te waaien en is er wat regen gevallen.

16 mei UnterSchwarza, Zwaar bewolkt.

Om 8.15 komt de bakker op het terrein.

We blijven tot 19 mei en genieten nog van 2 mooie dagen.

Ondertussen TomTom rigoureus aangepakt, Volgens sommige gebruikers moet je hem helemaal leeg maken, formatteren en de kaart terugzetten. Daarna via TomTom-home geüpdatet. Het is nog niet de oude, maar hij werkt weer.

19 mei vertrek naar Zagreb. Eerst nog even voordelig getankt en een vignet voor Slovenië gekocht en daarna via de overgang van Spielfeld naar Slovenië. Onderweg troffen we op een parkeerplaats fam. de Lange aan. Gezellig even samen koffie gedronken en toen verder naar Zagreb. Onderweg werden we nog gebeld door het restaurant. Er was onduidelijkheid over de datum van het welkomstdiner.

Aangekomen om plm. 12.30. We waren de eerste. Kort daarop kwamen de Nr.s 16,, 22 en 13 binnen. Wil Vromans vertelde dat ze s ’morgens was gevallen en dat heer rechter kuitbeen erg pijn deed. We hebben een taxi gebeld en zijn met haar naar een (trauma)ziekenhuis in Zagreb gegaan. Een n.b. NL sprekende arts onderzocht het been en er moest een foto gemaakt worden. Toen bleek dat het kuitbeen gebroken was. Het hele been werd in het gids gezet en dat betekende gelijk het einde van de reis.

Toen we in het ziekenhuis zaten kreeg ik een SMS binnen van Roel die meldde dat Ria met een gebroken heup in het ziekenhuis (Oostenrijk) lag. Ze wordt zondag geopereerd. Roel heeft de nodige maatregelen genomen en Ton en Ria bijgestaan.

Dat hebben we nog nooit meegemaakt, al voordat de reis officieel is begonnen verliezen we 2 deelnemers.

Ondertussen ook voor een groep van plm 20 mensen een gids met bus geregeld voor een bezoek aan Zagreb maandagochtend. Ik had dat in Beekbergen als optie aangeboden.

20 mei, zondag. Camping Plivice Zagreb.

10.00 Joos en Will nemen afscheid en vertrekken al richting huis.

Rond het middaguur meld Roel zich telefonische voor een update van de situatie van  Ria en Ton. Verzekering technisch is alles geregeld. Ria wordt vandaag niet meer geopereerd. De artsen van de verzekering overleggen met de behandelingsartsen of de patiënt daar wordt geopereerd over eerst getransporteerd wordt naar huis. Roel hoopt maandag hier naar toe te komen. Uiteindelijk blijkt dat de heup verbrijzeld is en dat zij een nieuwe heup moet krijgen. Hiervoor moet ze waarschijnlijk 12 dagen in het ziekenhuis blijven.

21 mei, maandag. Officiele start van de reis.

Geleidelijk aan kwamen de laatste binnen. Het regende bijna onophoudelijk, maar uitgerekend om 16.00 uur was het droog en konden we de kick-off met een hapje en een drankje doen.

Om 19.00 uur het gezamenlijke welkomstdiner restaurant van het Motel Plitvice.

22 mei, dinsdag, 400 km van Zagreb naar Zemun bij Belgrado. Die rit is voor iedereen probleemloos verlopen. Wij waren om 13.00 uur op de camping. De groep kwam vanaf 16.00 binnen.

23 mei, woensdag, Regen , regen en nog eens regen. Excursie naar Belgrado. Om 09.00 komt de bus met gids Zoran ons ophalen. Ondanks het slechte weer is de stemming prima. Deze gids laat ons meer van Belgrado zien dan alle 2 voorgaande. Het is een leuke vent, spreekt prima Nederlands en geeft interessante maar geen saaie informatie. We bezoeken de grootste Orthodoxe kathedraal van de wereld. Helaas is hij nog lang niet af. Verder bezochten de het fort Kalemegdan. Nog steeds in de regen, helaas. Hierdoor waren mooie uitzichten, zoals het samengaan van de Donua en de Sava , erg mistig. Daarna naar het restaurant Slati Bokal voor een zeer uitgebreide en zeer smakelijke lunch. Wij waren verrast omdat het is een keer heel anders was dan wat er meestal geserveerd wordt. Het werd zowaar droog en later scheen zelfs de zon. Nog even snel heerlijke aardbeien en kersen op de dichtbij zijnde markt gekocht.

Terug op de camping om 15.30 uur en om 19.00 uur de route voor morgen besproken, heerlijk buiten.

Morgen gaan we verder naar Suncana Reka aan de Drina rivier in de buurt van  Banja Koviljaca.

24 mei, Zemun – Suncana Reka

We werden weer allerhartelijkst door Zoran ontvangen. Toen we aankwamen was de parkeerplaats nog droog, maar kort daarop begon het weer enorm te stortregen, waardoor de halve parkeerplaats onder water stond. Hierdoor konden we de campers alleen maar op het iets hogere gedeelte plaatsen.

25 mei Suncana Reka.

Zoals afgesproken stond de bus voor onze tocht naar Sebrenica klaar. Dit was een experiment. Het hat de hele nacht geregend en het regende nog steeds. De bus is een oude vuile bus, je kon bijna niet door de ramen naar buiten kijken van de modder en aanslag. Servie uit en Bosnië in kostte alles bij elkaar 1 1/2 uur wachten in de bus. Overal kwam het water van de berghellingen naar beneden. Hele straten stonden blank. In diverse dorpjes waren mensen met zandzakken bezig om het water bij hun huizen vandaan te houden. Qua natuur is het een prachtige rit. We rijden langs de rivier de Drina en over kronkelige wegen door bossen.

 

 

Veel later als gepland komen we bij het herdenkingsmonument van Sebrenica aan. Erg indrukwekkend was het om al die ingegraveerde namen in het marmer en de vele graven te zien.

te

Aan de overkant van de weg kon je de gebouwen zien, waar Dutchbat had gezeten. Met de beelden van de TV in je achterhoofd kun je je nog steeds nauwelijks voorstellen wat zich daar heeft afgespeeld.

We hadden een afspraak met Rob Zomer, een ex Dutchbatter die nu in Sebrenica woont, maar helaas hebben we elkaar misgelopen omdat we veel later aankwamen dan afgesproken.

 

Na het bezoek waren we allemaal aan een kop koffie toe, die we in het stadje hebben kunnen bemachtigen.

 

 

 

 

Op de terugweg aan de grensovergangen weer het zelfde ritueel als op de heenweg.

savonds in het restaurant een heerlijke maaltijd begeleid met muziek van een aantal autochtone muzikanten.

 

 

 

 

 

26 mei, Suncana Reka – Station Vitasi van de Sargan8 spoorlijn.

Wij vertrekken weer om 8 uur weg en verkennen de route. We laten de deelnemers tot 10 uur wachten  om eventuele problemen van hoog water door te kunnen geven voor dat zij vertrekken. Gelukkig viel het mee. Op 2 plaatsen stond het water enkele decimeters hoog op de weg, waar je stapvoets doorheen kon rijden. Later bleek dat de politie daar een omleiding hadden ingelegd die eigenlijk beroerder was dan door die plas te rijden. Het water van de Drina stond erg hoog een met een zeer sterke stroming. De route gaat door het Nationale Park Tara. Onderweg zien we een leuk huisje met houtsnijwerk.

27 mei Excursie naar Mokra Gora met het toeristisch smalspoor treintje.

Het treintje overwint een hoogte verschil van 300 mtr over een traject van 13,5 km. Dit doet hij door in de vorm van een acht (Sargan8) door een aantal tunnels (13) te rijden. We zitten in historische rijtuigen, op houten banken. Net een schoolreisje.even een koffiestop

daarna een  fotostop.

Op de foto met de stationschef.

Na de uitstekende lunch bezoeken we het filmdorp “Drvengrad”. Om 16.20 uur worden we met het treintje terug gebracht naar onze campers op het station “Vitasi”

28 mei, Om 09.00 uur staat de bus voor ons klaar. We bezoeken vandaag een Grot, een Pottenbakkerij en gaan naar het openluchtmuseum Sirogojno, waar we een folklore voorstelling krijgen. Even voorbij ……. moesten we overstappen op 2 kleinere bussen, omdat we onder een viaduct door moesten dat te laag was voor de grote bus.

Om de grot in te komen moeten er meer dan 200 treden beklommen worden. Daar ziet meer dan de helft van de groep maar vanaf. De achterblijvers zouden in een nabij gelegen restaurant onder het genot van een kopje koffie wachten. 1e restaurant was gesloten, het 2e ook, maar kon de eigenaar opgetrommeld worden. Helaas duurde dat erg lang.

Na de voorstelling brachten de kleine busjes ons weer terug naar de grote bus, die ons vervolgens na een rit van meer dan een uur naar Sirogojno bracht.

 

om 19.00 waren we weer bij onze campers. Aanzienlijk later dan verwacht, Dat kwam vooral door het oponthoud bij de grot.

29 mei. Vitasi – Kraljevo. Wij arriveren om 12.30 op camping “Ciza”,  We worden verwelkomt door Vladimir  die op ons stond te wachten. Op dat moment was het nog droog. Maar even later begint het te onweren en te stort regenen. Binnen de kortste keren enorme plassen.

Camping “Zica”

Happy hour op camping Ciza

30 mei Kraljevo, excursie naar de kloosters Ciza en Studenica. Fotograferen verboden.

En daarna een maaltijd in het restaurant van de Flado.

 

 

 

31 mei. Kraljevo – Predejane.

Onderweg een heel bijzondere gedenksteen.

 

 

01 juni Predejane – Skopje.

Vandaag gaan we een keer als laatste. Roel en Joke gaan als eerste en zullen in Skopje de campers plaatsen.

 

Er is er een jarig!

 

02 juni excursie Skopje.

De bus haalt ons om 09.00 van de camping. Onze gids is Sveto.

De klok is stil blijven staan op het moment van de verschrikkelijke aardbeving. 26 juli 1963, 05.17 uur.

80% van de stad werd verwoest.

 

Het “Moeder Theresa gedenkhuis”

Moeder Theresa en moeder Rina

Het verhaal achter de foto’s komt op een later moment. Helaas ontbreekt ons nu  de tijd er voor.

4 juni Skopje – Struga (camping AC, aan het meer van Ohrid.)

De rit gaat boven Skopje langs via Tetovo en Gosliva (een voornamelijk Albanees en Moslim gebied) door het prachtige Natuurpark Mavrovo en door de canyons van de Radika rivier. Het is een fantastisch mooie route, alleen de weg kon beter. Je moet nog regelmatig om gaten in de weg laveren.

5 juni Camping AC. Vrije dag

6 juni Camping AC: Excursie naar Ohrid. Het regent de hele dag. Jammer. Het is een mooi stadje, maar in de stromende regen is er niet veel aan. De busjes brengen ons hoog tot bijna het fort en na de opgravingen gezien te hebben lopen we geleidelijk naar beneden. We krijgen van de camping/hotel eigenaar een koud buffet aangeboden omdat de faciliteiten op camping nog niet klaar zijn.

Op camping liepen een paar honden rond. Een er van meende een mooi plekje gevonden te hebben: bij ons in de kabelbak.

6 juni Camping AC Vrije dag. Het weer is prima. Er is vandaag een deelnemer jarig en we houden na de jarige toegezongen te hebben en de nodige drankjes genuttigd te hebben houden we een BBQ. Super gezellig.

7 juni Camping AC . Boot excursie naar het klooster Naum aan de overkant van het meer van Ohrid. Met een strak blauwe hemel varen we in

plm 2 uur naar Naum, bekijken de kerk en het klooster en daarna een lunch in een mooie tuin van het restaurant. Toevallig is er een fokloregroep die een voorstelling geeft.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lekker uit gewaaid

8 juni, Struga – Vore (in Albanië) Een mooie tocht met schitterende uitzichten. Aan het einde dwars door Tirana, wat altijd weer een uitdaging is in het anarchistische verkeer. De Albanezen rijden kris-kras door elkaar. Voorrangregels gelden bijna niet. Je moet overal een beetje brutaal zijn. Dat is ook hun rijstijl dus accepteren ze dat ook van jou.

Het zwembad staat weer tot onze beschikking. Super. Het is erg warm, 35 gr in de schaduw dus even koppie onder is best lekker.  Er stond ook een rollend hotel op “onze” plek. Een touringcar met daar achter een aanhanger waarin de reizigers slapen. Er kunnen er 42 in. Een lowbudget manier om toch te reizen.

9 juni, Excursie met een bus naar Durres en Berat.  Om 09.00 uur stond de bus klaar met 2 chauffeurs en 1 gids.. Waarom 2 chauffeurs is ons niet duidelijk geworden. Het si weer bloed heet. Om 09.00 uur al 32 gr. In tegenstelling tot voorgaande jaren gaan we eerst naar Berat en op de terugweg naar Durres. Het liep allemaal anders. Op de heenweg reed de bus niet sneller dan 60 km/h. Niet dat  het vaak sneller kan, maar het betekende dat we pas om 12.30 (na een koffiepauze van 3/4 uur) bij de burcht cab Berat waren. De gids vond het nodig om, tegen mij uitdrukkelijk verbod in,  in alle hitte nog een extra rondje in die bloedhitte te lopen. Daarover heb ik uiteindelijk flink ruzie met hem gemaakt. Al-met-al waren we pas om 24.30 uur in het restaurant voor onze lunch. Kortom de excursie naar Durres hebben we moeten laten vervallen. We waren om 17.55 pas bij de campers.

We konden ons nog net even onderdompelen in het zwembad, dat om 18.00 dicht gaat. ‘s-avonds was er een grote bruiloft met wel 300 genodigden. Tradioneel werd er ook vuurwerk afgestoken.

 

 

 

gezamenlijk voetbal kijken. Helaas verloor Nederland met 0-1 van Denemarken.

10 juni, excursie naar Kruje. Om 9.00 stonde de bus er weer. Het was al weer 32 gr. Een aantal mensen bleven thuis. Ze vonden het veel te warm.\

Een afbeelding in het Skanderberg museum in Kruje.

11 juni Vore-Bushat. Stukje bij beetje wordt de weg naar het noorden beter. ER is zelfs een stuk 4-baans! Onderweg laten we onze camper wassen op één van de vele wasplaatsen langs de weg. Voor 5,00 (euro) wordt de camper weer als nieuw. De camping “Albania” wacht op ons met een prima net gemaaid grasveld. We worden welkom geheten door Dick Hesselingh en dochter. ‘s-avond eet bijna de hele groep in het campingrestaurant. De bediening heeft grote moeite om bijna 40 mensen te bedienen. Wij, die als laatste binnen kwamen hebben 1 1/2 uur op het eten zitten wachten.

12 juni Bushat – Buljarica (Monte Negro) Tot de grens alles normaal en zoals van ouds. Na de grens is MonteNegro bezig de weg te verbreden en te vernieuwen. Daarom moesten we over een groot aantal kilometers over een stoffige grindweg rijden. (goed voor de net gewassen camper) In Bar zijn ze zoals vele jaren nog steeds met de weg bezig met als gevolg files. Op de “camping Buljarica” worden we weer allerhartelijkst ontvangen. Helaas staan er een 5-tal Poolse campers waardoor de groep niet aaneengesloten kan staan.  Het zeewater lijkt wat vervuild, maar blijkt achteraf schilfers van de olijfboom bloemen te zijn. Super water met een heerlijke branding en dat alles rond de 30 gr.

13 juni rustdag aan het strand. Warm tot zeer warm. Heerlijk water om in te zwemmen.

14 juni Buljarica – Dubrovnik. Op de camping Solitudo worden we naar een ander dan gebruikelijk veldje geleid. Onder de bomen, wel lekker schaduw maar bijna geen TV-signaal. Om dat te compenseren beloofd de camping een groot scherm te plaatsen, zodat we toch de voetbalwedstrijden kunnen zien.

15 juni. En de ochtend excursie naar de oude stad onder leiding van ons inmiddels zeer bekende gids Jose Meiboom. ‘s-middag is iedereen vrij om nog wat in de stad achter te blijven. Wij gaan met o.v.v. direct terug naar de camping met 2 deelnemers. ‘s-avonds ontstaat een discussie over wel of geen TV tijdens het afscheidsdiner. Het gaat zondagavond om een cruciale wedstrijd van Nederland. Er wordt een compromis gevonden door eerder te eten en de TV voor het laatste 1/2 uur van de wedstrijd aan te zetten.

16 juni Dubrovnik – Blagaj bij Mostar. Iedereen wordt verzocht om voor 15.00 uur binnen te zijn. Daarna gaan om 16.00 met een bus naar Mostar en na wat vrije tijd weer terug naar de camping, want om 19.00 uur begint de folklore op de camping. Een prachtig gezicht alle deelnemers zitten rond om de ruimte waar de groep haar act op voert. Prachtig, iedereen vond het schitterend.

17 juni Blagaj –  Camping Rozac in Trogir. De route is een oude bekende van de SloBoKro-reis. Alleen aan de grens duurde het wel erg lang. De Kroaten zijn veel strenger geworden bij de pascontroles. Om op te schieten nemen we een stuk autoweg tot Split. Om de  camping te bereiken moet je over een vervelend stukje smalle weg met daarin een hele scherpe bocht. We weten het nog van ons voorrijden in 2004. Toen vonden we het te smal.

“s-avonds het afscheidsdiner met levende muziek een een aantal toespraken en worden we toegezongen. We krijgen van de (tevreden) deelnemers enkele leuke cadeautjes en een geldbedrag. Om 09.45 gaat de TV aan om  te zien hoe Nederland ook nog van Portugal verliest. NL kan dus op vakantie. Tot slot op de NKC-manier neemt iedereen afscheid van iedereen.

18 juni 15 van de 20 equipes verlaten de camping voor de thuisreis.

Dag 1. Km stand bij vertrek: 53060.

Zaterdag 7 mei, na de laatste poetsbeurt, afwas gedaan, de bloemetjes water gegeven zijn we om plm. 12.00 uur uit Wehl vertrokken voor, naar we hopen, 2 fijne weken vakantie voordat het “werk” begint. Het is prachtig weer, de zon staat hoog aan de hemel en het is 25 gr. De eerste uitdaging is: welke kant gaan we op. Rijden we direct naar het zuiden via de Eiffel of gaan we meer oostelijk en daarna door het Sauerland naar het zuiden.  Na al die jaren hebben we eigenlijk alle mogelijkheden al wel eens uitgeprobeerd. We kiezen deze keer (weer eens) de route via Oberhausen en Dortmund om dan door het Sauerland richting Oostenrijk (Salzburg) te rijden. Nog voor Oberhausen komen we er achter dat we vergeten zijn om eten (brood) voor de komende dagen mee te nemen. In Dinslaken een Aldi gevonden (wat is TomTom dan toch handig) en brood en een diepvries maaltijd gekocht. Later zijn we gestopt op een nieuwe parkeerplaats met een Raststätte bij Bottrop. We wilden hier lunchen, maar we ontdekten dat hier een Burger King was. Tijdens onze Amerika reizen aten we daar wel eens een Whopper en vonden dat best lekker. Na zoveel jaar wilden we er wel weer eens één proberen. Smaakte prima, maar was erg groot. Daarna weer verder op weg naar een camperplaats. We kozen redelijk willekeurig de camperplaats in Soest om te overnachten. Truus bracht ons er feilloos naar toe. Maar toen we de parkeerplaats opreden, zeiden we in koor: “Hier zijn we al eerder geweest”. Zo langzamerhand heb je bijna alle gangbare camperplaatsen al is gehad. Het is een grote, stoffige parkeerplaats met aan de randen een strookje gras. Het is er behoorlijk lawaaierig van het verkeer dat er vlak langs rijd. Er staan 3 campers. Door het prachtige weer hebben we tot 21.00 heerlijk buiten gezeten.  53350.

 

Dag 2: Soest – Lennenstadt

Vertrek uit Soest om 11.30 uur. We hebben even getwijfeld of er niet nog een dag zouden blijven, maar we stonden in de blakende!!! zon. Dus zijn we maar verder gegaan. Langs de Mohnesee, prachtig meer met zeilboten, naar Arnsberg en Meschede . Hier de eerste keer geld gepind. Daarna op een mooie schaduwrijke parkeerplaats aan een riviertje koffie gedronken en een broodje gegeten. Om 13.30 weer verder met als doel de camperplaats bij de Weserturm. Daar hebben we al 2x eerder overnacht. Maar…. 10 km ervoor was de wegafgesloten een umleitung. Dan moesten we een heel eind omrijden en daar hadden we geen puf meer in, dus gingen we een andere plek in de buurt zoeken.

Via Truus kwamen we in Lennestadt terecht. Een parkeerplaats voor 4 campers, vlak naast Lidl. Wel een stroomkast maar geen Sanistation. Daarvoor moest je naar een camperhandelaar 1,5 km verder.

Gelukkig konden we onder een boom parkeren tot de zon wat minder werd. Hoe is het mogelijk op 8 mei!!. temp buiten 29 gr binnen 32 gr. 93 km gereden, 53443.

Dag 3. Lennestadt – Bad Laasphe

Vertrek 10.30 uur. Vanwege de wegafsluiting moeten we een stuk omrijden en via Kreuztal en Lutzel komen we weer op de B62. In Lutzel (wintersportplaats) een korte pauze gehouden. Rina (had slecht geslapen en was erg moe) heeft een poosje op bed gelegen. Onderweg bij 4 verschillende banken geprobeerd om geld te pinnen. Overal werd Visa niet geaccepteerd. Erg vervelend. Hopelijk is dat niet structureel in Duitsland want dan hebben een probleem. In Bad Laasphe vonden we een hele mooie camperplaats midden in een woongebied. Er kunnen 7 campers staan. Kost 6,00 Euro en alle voorzieningen zijn aanwezig, ook stroom. Hier zijn we maar blijven staan en opnieuw een bank geprobeerd. Ten einde raad wilde ik met onze Maestro creditcard van ING maar geld pinnen. Pinautomaat zegt: “Kaart is als gevolg van 3x onjuiste pincode onbruikbaar”. Hier begrijp ik helemaal niets van. Vervolgens mijn pinpas geprobeerd. `Saldo is 0` Moedeloos stoppen we er maar mee en gaan we het stadje bekijken en lekkere broodjes bij een bakker scoren. Terug bij de camper hebben we de rest van de dag geluierd. Rina gefröbeld en ik een boek gelezen. In de loop van de middag en avond kregen we nog gezelschap van 4 campers. 67 km, 53510.

Toen we s ’avonds weer even TV wilde kijken weigerde de afstandsbediening van de schotel weer. Voorgaande avond hadden we dat ook gehad, maar na er nieuwe batterijen ingezet te hebben deed hij het weer even, maar later lukte het weer van geen kant.

 

Dag 4. Dinsdag 10 mei Bad Laasphe – Eich

Eerst maar eens contact op genomen met Autosat in Karlsruhe. Misschien is er op onze route ergens een dealer die ons helpen kan.

Helaas er zijn wel dealers maar die hebben zo’n ding niet op voorraad. In eerste instantie vonden we het onzin om voor zoiets om te rijden, maar dan bedenken we ons toch dat we nog 7 weken onderweg zullen zijn. Dus programma om gegooid en gaan we richting Karlsruhe. We hebben gelukkig tijd genoeg dus gaan we gewoon via secundaire wegen richting Karlsruhe. We spreken met Autosat af dat we woensdagmiddag langs zullen komen. Zodat we niet over de autobahn hoeven te jagen.

Vertrek Bad Laasphe om plm 10.30. Via een prachtige weg naar Dillenburg. Daar lukt het ons om geld te pinnen. Toen we een klein stukje snelweg wilden nemen kwamen we in een file van meer dan 10 km terecht. Gelukkig was er weer snel een afrit. Weliswaar de verkeerde kant op maar dat vonden we in dat geval niet erg. Via binnen weggetjes brengt Truus ons naar Limburg am Lahn. Onderweg nog even een Lidl aangedaan voor de noodzakelijk boodschappen en getankt in Limburg a.l. voor 1,359 per liter. 464 km gereden voor 71 liter.(= 1:6,5)

Vandaar richting Wiesbaden en later richting Mainz en Worms. Het doel is een camperplaats bij een zwembad in Gimbsheim. Daar aan gekomen blijkt het een enorme grote stoffige en rommelige parkeerplaats te zijn, zonder faciliteiten, waar 4,00 voor betaald moet worden. We besloten naar de volgende mogelijkheid te gaan in Eich. Daar bleek dat de camperplaats niet in gebruik is. De eigenaar had er geen vergunning voor gekregen. Het gebied met allemaal weekendhuisjes ligt pal aan de Rijn. We spreken de eigenaar van een klein restaurantje die ons vertelde wat er aan de hand was.

We vragen hem of we voor 1 nacht op een strook groen langs de Rijn mogen overnachten. Hij vindt het prima, maar even later komt een bewoonster van het huis waar we tegenover staan ons vertellen dat we daar niet mogen staan. Na een gezellig praatje en onze camper bewonderd te hebben mogen we ook van haar blijven staan. Een prachtige plaats, aan de rivier met veel rivierverkeer en mooi weer. Mijn liefje wat wil je nog meer. (is wel lawaaierig omdat de boten s ’nachts gewoon door varen.)

‘S -avonds heerlijke asperges gegeten in het restaurantje. Zelfs Rina vond ze heerlijk.

Km stand 53610.

 

 

Dag 5 woensdag 11 mei. Eich –  Karlsruhe – Ettlingen.

Vannacht enkele (de eerste) regendruppels op de camper gehoord.

10.00 vertrek uit Eich in de richting Worms. Via “Spargel-velden” en veel industrie bij Worms de Rijn overgestoken richting de B3 met de bedoeling om deze weg tot aan Karlsruhe te volgens. Helaas, weer een Umleitung, de weg was afgesloten. Eerst Truus ingesteld op Weinheim maar al spoedig zaten we weer op kleine landweggetjes. Daarom maar de kortste weg naar de A5 genomen. Op een pp-plaats met WC nog even onze toilet geleegd. Om 13.00 uur waren we bij Autosat. De afstandsbediening bleek echt stuk. Deze was snel ver vangen. Tijdens het testen ontdekte de technicus dat de software van de receiver van 2002 was, erg verouderd dus, en bood aan om voor 80,00 de receiver te servicessen en nieuwe software te installeren. Dat duurde 1,5 uur. Daarna heeft hij nog de bekabeling veranderd waardoor het gebruik samen met onze eigen receiver een stuk eenvoudige is geworden. Totale kosten 170,00.

Om 15.30 uur vertrokken we “gaar van het wachten” naar een Stellplatz dichtbij , Karlsruhe leek ons niet dus werd het Ettlingen 12.km verder. Daar troffen we een prima Stellplatz  die grensde aan een grote parkeerplaats bij het zwembad “Algaubad” , met elektriciteitsaansluitingen en water + afvoer. Met een tramhalte op 100 mtr kon je heel eenvoudig naar de stad.

Km st. 53746.

Dag 6, donderdag 12 mei. Om 7.45 op zoek naar de bakker. Deze snel gevonden (heerlijke nog warme broodjes) en ook een filiaal van de Volksbank. Hier weer geld van de NKC-kaart gepind en ook privé geld gepind. Verder nemen we het er vandaag van. Om 9.55 uur het weer op ARD bekeken. De prognoses zijn ongeveer zoals in NL. ’s-Morgens heeft het even geregend en ’s-middag scheen de zon weer.

Met de 220 Volt aansluiting (8 uur voor 1 Euro! ) heerlijk met het elektrische oventje Lasagne klaar gemaakt en 8 “Sontagsbroodjes” afgebakken.

Rond het middaguur ging de telefoon die we net te laat oppakte, een beller uit Servië. Later belt de NKC dat Vladimir uit Kraljevo ons dringend wil spreken. Wat blijkt, zijn emailaccount is gecrasht. Of ik de laatste correspondentie nog een keer naar zijn nieuwe emailadres wil mailen. (Dat gaan we morgen doen bij een MacDonald)

Dag 7, vrijdag 13 mei.

Weer een strak blauwe hemel. We gaan richting Nagold. Door prachtige natuur, bergje op, bergje af komen we eerst in Calw. Een mooie stad aan de rivier de Nagold. We volgen deze rivier tot het gelijknamige stadje. Onderweg nog even bij een Lidl gestopt om een paar boodschappen te doen. In Nagold een Mc.Donald opgezocht om een internetverbinding te kunnen maken. Ideale situatie, de camper op de pp-plaats van de Aldi geparkeerd, pal naast Mc.Donald. Met ruim voldoende signaal en op de inmiddels bekende wijze verbinding kunnen maken.

Hier het verzoek van Vladimir afgehandeld en de kinderen een mailtje gestuurd.

Daarna verder naar onze volgende overnachtingsplaats: Rottenburg am Neckar. We wisten dat we er al eens eerder hadden gestaan, maar konden ons de plek niet meer voor de geest halen. Achteraf bleek dat we een andere plek in gedachten hadden. Toen we aankwamen wisten we het weer. We vonden het niet zo’n geweldige plaats. De rivier de Neckar stelt hier weinig voor. Er was, in tegenstelling met de vorige keer, ruim voldoende plaats. Alles is aanwezig, een sanistation en elektriciteit, prijs 5,00.

Zo tegen 19.00 uur worden we verrast door een oefening van de plaatselijk Burgerwacht, een combinatie van een soort fanfare met schutters. Ze marcheren ronde de parkeerplaats naast de camperplaats en houden schietoefeningen met van die hele oude geweren, waar het kruit via de loop ingestampt moet worden. Enorme knallen, maar erg leuk om te zien. Er wordt een paar keer geschoten want het moet wel “punktlich” gelijk klinken.

Om 22.00 kruipen we in onze kooien. Na een paar minuten zoemen ons de muggen om de kop. Waar ze vandaan gekomen zijn weten we niet maar we hebben tot half twaalf toch zeker wel een 15 muggen geroosterd. We hebben ons toen maar ingesmeerd met Deet. Merkwaardig genoeg zaten ze allemaal in het slaapgedeelte. Om 03.00 heb ik er nog weer een paar gevangen. Dat helpt nog eens als je vroeg wilt gaan slapen. Vrijdag de 13^e??? Km.st.53850, 104 km gereden.

Dag 8, zaterdag 14 mei.

Van Rottenburg naar Albstadt. Het is nog steeds warm, broeierig warm. We zochten een plek met alle voorzieningen om eens lekker te kunnen badderen. Volgens “het boek” zou daar een zwembad zijn met stroom en water. Plaats was er meer dan genoeg, maar geen voorzieningen. Ook het mooie uitzicht dat voorspeld werd was er niet. Toch maar blijven staan.

Zo maar niet!

Op de TV was het Eurovisie songfestival. Eerst hadden we geen ontvangst door het slechte weer (onweer), later was, door het vake verplaatsen ( en iedere keer de schotel op-en-neer), de accuspanning te laag geworden waardoor de TV op zwart ging. Dan maar vroeg het bed in. Km st. 53904, 54 km gereden.

Dag 9, zondag 15 mei.

Het heeft bijna de hele nacht geregend. En als we vertrekken regent het weer. Voor het eerst! de ruitenwissers nodig gehad. We zoeken nog steeds een plaats met alle voorzieningen. Niet al te ver, in Hettingen (21 km) zou er een zijn. Daar aangekomen bleek er zelfs helemaal geen Stellplatz te zijn. Het boek blijkt verre van up-to-date. We besluiten om naar Ravensburg te gaan, daar zouden 2 stellplatzen zijn. Afwisselend zon en regen, maar wel door een mooi gebied komen we om 12.30 uur op de plaats aan.

Als eerste de stroom aangesloten om de accu weer op pijl te krijgen. Onder het rijden wordt hij wel wat bijgeladen, maar komt lang niet vol omdat we per dag zo weinig rijden.

Af en toe zijn er stortbuien, soms met een paar klappen onweer. We maken spaghetti en ’s-Avonds bakken we een pizza. Een Italiaanse dag dus.

We plannen de rest van de week in, morgen naar Schongau, dan naar Freilassing, vervolgens naar Liezen en als laatste tussenstation UnterSchwarza. Dan is het donderdag. Vrijdag een rustdag daar en dan zaterdag of zondag naar Zagreb.

Km. St. 54006, 104 km gereden.

Dag 10, maandag 16 mei.

Vertrek 10.30 uur. Niemand gezien om af te rekenen. Wel voor 2,50 stroom gebruikt om accu op te laden.

Al snel vinden we een Mc.Donald (Wangen) om te internetten. Roel’s vraag over Solitudo beantwoord. Rina stuurt een SMS-je naar Jeanne met de vraag hoe het nu met Hans gaat. Al snel komt daar antwoord op: niet zo best.

Het is weer een prima (B12 tot Markt Oberdorf en 462 tot Schongau) weg door mooi heuvellandschap met rechts van ons bergen, waarvan sommige met sneeuwtoppen. Zo te zien verse sneeuw. In Schongau gaan we naar een Lidl. Ze hadden herenschoenen in de aanbieding, maar bij een eerdere Lidl waren ze al op. Gelukkig hebben ze er hier nog wel enkele paren. Ook nog op aandringen van Rina een ¾ broek gekocht. De overnachtingsplek vonden we ongezellig. (We hadden er al 2x eerder gestaan en toen vond Rina het ook al niks. Door gereden naar Pessenberg. Hier heeft men vroeger in de berg kolen gedolven. Bij de camperplaats staat een oud lokomotiefje op accu´s die er vroeger in de ´berg` dienst heeft gedaan. Er zouden hier 2 camperplaatsen zijn, maar de eerste konden, we niet vinden. De 2^e bij de Festplaz was er wel, helemaal leeg. Een rustige plek zonder voorzieningen. Later kwam er 1 camper bij. Lekker gekookt en gegeten en ’s-avonds een tijd samen op de laptop gebridged. Km st. 54154, 148 km gereden.

 

 

 

 

Dag 11, dinsdag. Vandaag willen we Freilassing, vlak bij Salzburg, bereiken. Helaas zullen we daar een flink stuk snelweg voor moeten rijden. Binnen door boven Rosenheim langs trekt ons niet zo.

Vertrek 10.30 uur.

De route vandaag gaat helemaal langs de Alpenrand van Duitsland. Rechts van ons steeds de hoge bergen van Oostenrijk, vaak nog met behoorlijk wat sneeuw op de toppen.

In Bad Tötz op een stellplatz aan de Isar water getankt en de toilet geleegd. In de zelfde plaats bij de Aldi de boodschappen voor de “aftrap” in Zagreb gedaan.

Tom Tom leidt ons op de snelweg prachtig om een file van 5 km heen. Om 15.30 aankomst in Freilassing. De plek stond al praktisch vol met 5 campers en een aantal personenauto’s. We staan onder de bomen, dus helaas geen TV. Later, toen een Pers.auto vertrok, konden we verkassen en konden we GTST toch nog zien. ’s-Middags ben ik nog even de stad ingelopen om nog 1 keer geld te pinnen. Opnieuw 2 banken die geen Visa nemen. Bij de 3^e lukte het. Voor Rina een opschrijfboekje, en voor de reis een kwitantieblokje gekocht.

Km.st. 54326, 172 km. Wehl – Freilassing = 1266 km. De snelste route via snelwegen is 860 km.

Dag 12, woensdag. Vertrek richting Salzburg om eerst goedkoop de tank vol te gooien. Dat werd een tegenvaller, de OMV-pomp waar we altijd voordelig gaan tanken, was niet meer goedkoop, (1,34.9) de duurste zelfs. De dieselprijs is in Oostenrijk behoorlijk duurder geworden. Uiteindelijk in Liezen bij de Shell voor 1,30.9 de tank vol gegooid.

De route was weer mooi, prima weer, volop zon en weer langs de 2 meren ( de …..See en de Wolfgangsee) met prachtige uitzichten. Onderweg op een schaduwrijke parkeerplaats een broodje gegeten. Aankomst in Liezen om 14.30 uur. Er stond 1 NL-camper. Km.st. 54457, 131 km gereden.

 

 

Dag 13, donderdag 19 mei.

Gisteravond hebben we besloten om grotendeels via de snelweg naar Unterschwarza te rijden. De weg via Judenburg en Coflag is erg bergachtig met percentages van 14 tot 20%.

We rijden secundair richting Graz tot de aansluiting St Michel, dan over de snelweg naar Graz. Verder richting Slovenië om de voorlaatste afrit te nemen naar Unterschwarza, de overnachtingsplaats “Dorfheuriger”  Onderweg een keer koffie gedronken en verder geen bijzonderheden. Aankomst om 13.00 uur. Er stond al 1 deelnemer van de groep. In de loop van de middag zijn er nog 3 bij gekomen.  ’s-Avonds samen met 3 koppels heerlijk een ‘Heurigerplatte” gegeten.

Km st. 54626. 129 km gereden

Dag 14, vrijdag 20 mei.

Adrie via email gefeliciteerd met z’n verjaardag. Uit z’n antwoord blijkt dat ze er ook op uit getrokken zijn.

Verder een dag om op te ruimen, schoon te maken en te wassen. Gelukkig weer internet waardoor we een aantal mailtjes kunnen afhandelen.

Met het uitladen van de scooter raakte ik met mijn achterlicht het achterlicht van de (Hobby) camper die naast ons stond. Met als gevolg een gat in het glas. Dat heb ik weer. Ik vond een Hobbydealer in Graz die het complete achterlicht wel kon bestellen,  dat we dan zaterdag op konden halen.

Met de scooter even naar Mureck geweest om een paar boodschappen te doen. Er komen in de loop van de dag nog 4 equipes binnen. Inmiddels staan we er met zijn 7-en.

Dag 15 zaterdag 21 mei.

De dag begint weer schitterend. Met de auto (Peugeot 803) van Thomas,  de eigenaar  van het restaurant, zijn we naar Graz gereden om het achterlicht op te halen. We moesten er nog even op wachten, maar om 12.10 uur hadden we achterlicht. (Kosten 168,00, ben benieuwd wat de verzekering daar van vergoedt.) Bij terugkomst gelijk gemonteerd, zodat we daar niet meer aan herinnert worden. ‘s-Middag krijgen we een stevige onweersbui met flinke donderslagen en regen. Maar gelukkig klaarde het daarna  weer helemaal op en komt iedereen weer naar buiten.  ‘s-Avonds met zijn 10-en weer in het restaurant gegeten. Was erg gezellig. Na het eten bleek dat er nog 1 binnen gekomen was zodat we aan het eind van de dag al met z’n 12-en zijn.

Dit is echt een prima plek als springplank naar Zagreb. Mooie vlakken plaatsen, gezellige mensen, prima (nieuwe) douches en toiletten en een prima restaurant voor 10,00 per nacht. Moeten we er echt in houden.

Dag 16 zondag 22 mei.

Vandaag vertrekken we (moeten wel, helaas) naar Zagreb. Het weer is prima, warm.

‘s-Morgens komen Joop en Ans ons vertellen dat haar broer erg slecht ligt en willen daarom direct naar huis. Ze hadden het bericht via de email gekregen. We hebben toen met ze overlegd en de mogelijkheden doorgenomen, maar geadviseerd eerst maar eens met de zoons van de broer te bellen. De zoons adviseren hen om de reis maar gewoon voort te zetten en af te wachten. Dus gaan ze verder met ons mee.

De fam Ruyter is gisteravond laat gearriveerd en vanochtend slapen ze nog, dus de kennismaking zal in Zagreb zijn.  Bij aankomst stonden er maar 2 campers van deelnemers die naar de stad zijn.  In de loop van de dag komen er nog 2 bij.

’s-Avonds krijgen we van Peter en Lien een SMS dat ze in UnterSchwarza zijn gearriveerd.

Dag 17, maandag 23 mei, dag 1 van de reis.

Vanaf 10.30 uur komen de deelnemers met de regelmaat binnen. De laatste arriveert om 15.30 uur.

Ondertussen de ontbrekende foto’s voor het smoelenboek gemaakt en het smoelenboek geprint. (44 pagina’s). Nel van Nico wil graag een extra tas. Die hebben we nog van de reserve set. Voor ons zelf hadden we geen tas bij ons.

Om 16.00 uur de aftrap in de schaduw.We geven nog een keer de gebruikelijke tips: bv luifel indraaien als je hem moet vastzetten. We hadden het nog niet gezegd of er kwam een sterke wind opzetten (voorboden van een onweer) zodat met man en macht luifels ingedraaid moesten worden.

De sfeer is goed. Daarna een paar stevige onweersklappen en regen. We kunnen toch weer droog naar het restaurant wandelen. ’s-Avonds het welkomstdiner. (wordt ieder jaar minder omdat de prijs gelijk blijft, volgend jaar iets meer betalen).

Marit van Eck is in NL aan een kaakontsteking geholpen en heeft daar nog last van.

Dag 2, dinsdag 24 mei.

Vandaag 400 km te gaan en wij moeten ook nog een nieuwe camping in Servië bezoeken.

Een hele saaie reis, behalve de laatste paar km’s allemaal snelweg.

De camping die we bekeken hebben is voor ons niet bruikbaar. Het is wel een prachtige, moderne camping met alle faciliteiten en veel ontspanningsmogelijkheden. De weg er naar toe is zeer slecht.

Theo en Riet krijgen na plm 170 km, nog in Kroatië, een klapband. LA, de hele wielkast is er onder vandaan geslagen. Wij hebben Peter en Lien gebeld die er naar toe zijn gegaan ( ze zaten er gelukkig nog achter). Er waren ook 3 of 4 deelnemers gestopt, die  hebben geholpen het wiel te wisselen en ze daarna naar een volgende parkeerplaats begeleid. Theo had geen WW-Europaservice, waardoor de Kroatische wegenwacht niet ingeschakeld kon worden. Zij hadden de pechhulp in de camperverzekering meeverzekerd.  Nu dat hebben we dan ook mee gemaakt. Hun eerste melding was om plm 12.30 uur, om 17.15 waren ze pas bij een garage. Als er door de hulpdienst adequaat gereageerd was, dan had de auto de zelfde dag nog gerepareerd worden. Nu misten ze de excursie in Belgrado. Ze moesten zonder hulp naar een garage in SL.Brod rijden. Daar kon de auto de volgende dag pas gerepareerd worden. Theo en Riet hebben daar overnacht.

De afrit van Belgrado was door werkzaamheden afgesloten. Iedereen kreeg bij de tolpoort een A-4tje met de omleidingsroute. De meesten hebben dat niet begrepen en zijn behoorlijk aan het dwalen geweest. Enkele hebben uiteindelijk een taxi voor laten rijden.

Peter en Lien kwamen pas om 21.30 binnen, terwijl zo om 17.00 uur belden dat ze gingen rijden (200 km) Wij vroegen ons af waar ze bleven en er een SMS-je aan gewaagd. Toen bleek dat ze a.g.v. de omleiding erg aan het dwalen zijn geweest.

Dag 3 woensdag 25 mei.

Vandaag de excursie met Dimitri. We vertrekken met de bus om plm 09.00 uur. We bezoeken een kerk, gaan dan koffie drinken en daarna naar Kalemegdan. Vandaar lopen we naar de restaurant in Skarlije. Vooraf hebben we een discussie met Dimitri omdat hij met 46 personen heeft gerekend en we met minder de excursie doen. Dat kost hem geld. Hij wil een compensatie. We spreken af de halve pp-prijs van de ontbrekende personen te betalen.

Het eten was goed (mening deelnemers) maar vergeleken met vorig jaar minder. Het lag niet aan de kwantiteit maar aan de uitstraling. Tijdens het eten ging het even regenen. Daarna konden we toch weer droog naar de markt lopen waar iedereen aardbeien en brood insloeg. Daarna terug naar de camping. Bij de routebespreking gaven een aantal deelnemers aan dat de de gids niet zo geweldig vonden, te oppervlakkig, vervelende grapjes en onvoldoende diepgang bij de uitleg. Een gemiddeld cijfer van 6,5.

Tijdens het eten sms-t Theo dat hij gaat rijden. Hij wil nog naar Belgrado komen. Ik adviseer hem om naar de volgende camping te gaan. Dat is hij met me eens. We melden hem via de email aan bij Suncana Reka. Achteraf heeft hij daar een uitstekend ontvangst gehad. De mensen waren zeer behulpzaam en ze mochten zelfs mee-eten.

Dag 4, donderdag 26 mei.

Reisdag naar Banja Koviljaca (Sunca Reka)

Aankomst 12.30. Riet en Theo staan er natuurlijk al. Riet is jarig en geeft aan dat ze dat voor de groep niet wil weten. We feliciteren haar en geven haar een doos met chocolaatjes die gevuld zijn met likeurtjes. Riet was nog steeds wat beverig van de klapband. De garage heeft het provisorisch gerepareerd met een stuk daksingle. Alleen het toilet kunnen ze nog niet spoelen. Ik beloof er naar te kijken als de groep binnen is. De stroomvoorziening was door de klap onderbroken. Met een accupack van Theo kan de storing voorlopig op gelost worden.

De ontvangst door Zoran (de directeur) was weer aller hartelijks. Het probleem met hem is dat hij alleen maar zijn moedertaal spreekt. Met behulp van een kelner die een paar woorden kent komen we een heel end. Zijn vrouw Biba, die een schoenenzaak in de stad heeft, spreekt prima Engels zodat we die regelmatig telefonisch inschakelen om e.e.a. te regelen. Zij vertelde ons dat die middag er een delegatie van de NL-ambassade komt. Het blijkt dat er investeerders gezocht worden voor de agrarische sector in die regio (Zvornik).

Als die gearriveerd is horen wij dat Radco Mladic gearresteerd is in het noorden van Servië. Wij krijgen desgevraagd het advies om alert te zijn en krijgen een noodtelefoonnummer die we moeten bellen in geval van. De schrijvende pers en de Servische TV was ook aanwezig, die gelijk van de gelegenheid gebruik maakte om een artikel over ons te schrijven. We worden geïnterviewd en er worden foto’s gemaakt.

De hele groep is pas om 18.00 uur binnen. Bij binnenkomst van iedereen de paspoorten weer ingenomen. Zelf gaan we in het restaurant eten. Het zelfde menu als 3 jaar geleden tijdens het voorrijden. Daarna deelt Rina de paspoorten weer uit. Ik ga met de scooter in Banja Koviljaca geld pinnen.

Na dat we op onze TV het 10-uur nieuws gezien hebben, loop ik toch nog maar even naar Zoran en vraag hem, via de telefoon en Biba, of we  hier  onregelmatigheden zouden kunnen verwachten en verzoek hem de nachtwacht te vragen extra alert te zijn. Volgens hem en Biba hoeven we ons nergens zorgen over te maken. Het is alleen in Belgrado wat onrustig. Einde van een enerverende, warme, dag.

Dag 5, vrijdag 27 mei. Cor’s moeder is jarig. Haar eerst telefonisch gefeliciteerd.

Het is weer warm. Verder een dag zonder programma, alleen een diner om 19.00 uur in het restaurant. De deelnemers gaan de omgeving verkennen, opruimen of luieren.

Ik ga opnieuw met de scooter in Banja Koviljaca geld pinnen en op zoek naar een winkeltje in de buurt. Er zijn er 3 op 700mtr afstand in de richting Zvornik.

Wouter komt bij ons en zegt dat hij helemaal geen stroom (12V) in de camper heeft. Het paneel geeft helemaal niets meer aan. Om dat te testen zet ik middels onze aggregaat 220 V op de camper. Het paneel werkt nu wel. Na meting blijkt dat zijn accu stuk is, minder dan 11,5 Volt. Aan de oplader loopt de spanning gelijk op naar 14,5 Volt. In Loznica zijn accu’s te koop. Dat weten we nog van vorig jaar. Dus nadat hij een nieuwe accu gekocht heeft functioneert alles weer naar behoren.

In de middag kwam Biba langs en werden we weer allerhartelijkst ontvangen. We hebben wat kadootjes uitgewisseld en gezellig gekletst. Suncana Reka is een fantastische, bijna paradijselijke plek aan de rivier de Drina. In de afgelopen winter is het water van de Drina heel hoog gestegen waardoor er een flink stuk onder water heeft gestaan. Er zit nog steeds veel water in de rivier, het water stroomt nog erg snel.

’s-Avonds na het diner (dat ons wat tegen viel) was er muziek en zang op het terras. Dat lokte sommige deelnemers op de dansvloer. Reuze gezellig en totaal onverwacht. Om 22.00 uur begon het ligt te regenen. Daarna zijn we gaan slapen

 

Dag 6, zaterdag 28 mei.

Reisdag naar Station Vitasi bij Kremna.

Mooi weer, afscheid genomen van Zoran die ons daarna uitbundig uitgezwaaid heeft. Een schitterende tocht. Langs de rivier de Drina, door bergachtig gebied en kleine dorpjes. Het gedeelte van de route voor Zvornik (plm 40 km) is niet best. Verderop wordt het beter. Zvornik ligt aan beide zijden van de rivier de Drina. Aan onze kant is het Servisch, aan de andere kant is het Bosnisch.

Een aantal deelnemers gaan (op ons aangeven) naar Sebrenica. Zij vonden het zeer indrukwekkend en er werd een film over de oorlog gepresenteerd. Absoluut geen weerstanden of zelfs boze mensen gezien.

Vanaf Bajina Basta rijden we het Nationale Park Tara in. Erg mooie uitzichten en behoorlijk klimmen hier en daar.

Bij aankomst op het station “Vitasi”was er geen ontvangstcomité zoals voor jaar. Alexandra had ook nog andere verplichtingen. We kregen van de security weer de sleutel van het hotel waarin we 3 badkamers ter beschikking hebben. Iedereen maakte na binnenkomst dankbaar gebruik van de mogelijkheid om even te douchen.

Jan-Willem heeft voorveerproblemen met zijn nieuwe Carthago. De linker voorveerbalg lekt en de hogedruk slang is beschadigd. De slang kunnen we met moeite repareren, maar de lekkage kunnen we niet verhelpen.

Dag 7, zondag 29 mei.

Vandaag gaan we met het treintje “Sargan8” van station Vitasi naar (eind)station Mokra Gora. In authentieke oude wagons met houten bankjes rijden we het traject van tunnels en bochten in de vorm van een 8. Het is net een schoolreisje. Halverwege geeft Alexandra uitleg over de lijn. Deze lijn wordt nu alleen nog maar toeristisch gebruikt, maar was in het verleden onderdeel van de spoorlijn Belgrado – Sarajevo – Dubrovnik. In Mokra Gora aangekomen krijgen we eerste een uitgebreide lunch (erg lekker maar weer veel te veel) en gaan daarna met een kleine bus, sommige gaan lopen, de berg op naar de Etnovillage “Drvengrad”. Gebouwd door een bekende Servische filmregisseur tbv filmopnamen.

Tot slot weer terug naar het Station Vitasi waar onze campers staan.

Twee deelnemers wagen opnieuw een poging om het veerprobleem op te lossen, maar moeten uiteindelijk vaststellen dat het zo niet te repareren is.

Dag 8, maandag 30 mei.

Vandaag een busexcursie naar Zlatibor en Sirogojno. De bus is stipt op tijd, 09.00 uur.

Helaas moet er 1 deelnemer achter blijven. Hij voelt zich niet zo lekker. Zlatibor is een mondain stadje met er veel hotels, de enen nog groter dan de andere. De gids laat ze ons vol trots zien. Helaas zijn wij er niet zo in geïnteresseerd en pakken al snel een restaurantje voor een kop koffie.

Daarna met de bus naar het openluchtmuseum Sirogojno. Over zeer smalle weggetjes toont de chauffeur zijn stuurmanskunst. Het plaatsje is ook wereldberoemd in Servië voor wollen kleding die door de plaatselijke vrouwen gebreid is. Er is een speciaal breimuseum en een verkoopruimte voor gecertificeerde, gebreide kleding. Een deelneemster koopt een mooie gebreide pongo. Daarna krijgen we uitleg in het openluchtmuseum, een etno dorp. Tenslotte krijgen we een folklore voorstelling door kinderen van 9 tot 14 jaar. Erg leuk. Ter afsluiting een uitgebreide lunch in het plaatselijke restaurant. Het werd geserveerd met steeds kleine hapjes. Erg lekker. Uiteraard wel weer voor de meesten te veel.

Bert en Elly waren 38 jaar getrouwd en trakteerde de hele groep op een drankje bij het eten. Als kadootje hadden wij een foto van hun die we de dag ervoor gemaakt hadden, in een lijstje gedaan en aangeboden.

Tot slot met de bus weer terug naar de campers. Velen waren zo moet dat ze niet veel van de busrit gezien hebben.

Dag 9, dinsdag 31 mei.

Reisdag naar Camping Ciza bij Kraljevo. Het weer is opnieuw prima.

We nemen de gisteravond in bij de routebespreking besproken alternatieve route tot Uzice. Het bleek een mooie aanvulling voor het reisboek. Onderweg komen we op een kruising met gele wegwijzers zonder tekst. Gelukkig kon iemand ons de weg wijzen. Wij hebben toen met een viltstift de naam van de plaats (Uzice) er op gezet en ondertekend met Cor. De hele groep kwam nog achter ons aan dus kon daar dankbaar gebruik van maken. Ik ben benieuwd of het er volgend jaar nog op staat. In Cacac, waar we altijd even boodschappen doen bij de InterEx, komen de eerste deelnemers er al aan. Die hebben de oorspronkelijke route gereden. Wij rijden verder en gaan even aan bij het restaurant waar we de volgende dag eten. Kan ik eindelijk de kamersleutel terug geven die ik in oktober vorig jaar vergeten ben terug te geven.

Verder naar de camping. Na 1 km worden we door de politie aangehouden. Vergeten het grootlicht weer in te schakelen. Een zeer barse agent wil al gaan schrijven. We vragen hem in de camper en laten hem de krant lezen met het artikel over ons. Tevens bel ik de restauranthouder even, die er voor zorgt dat we geen bekeuring krijgen. De grootte van de camping valt toch wat tegen. Met veel moeite en krap staan krijgen we iedereen op de plaats.

Van de eigenaar krijgen we een 2 ½ liters fles vol met rakia (slivovic). Na een paar rondjes was de fles bijna leeg en zat de stemming hier en daar behoorlijk in.

Dag 10, 1 juni.

Vandaag een excursie naar kloosters Zica en Nikolje. Voor de laatste moeten we een stuk met een vlot over de Moravao Zapadna rivier varen.

Eerst Zica bezocht en daana naar het gebied van Ocvar en Kablar, 2 bergen waar tussen een brede canyon is uitgesleten. Naarmate we meer die kant op kwamen werd het weer slechter. Uiteindelijk zo slecht dat de vlotvaart is komen te vervallen. Erg jammer omdat dat het hoogtepunt van de dag zou worden. Ook de geplande picknick moest elders genoten worden. Vladimir vond een restaurant waar we de meegebrachte etenswaar op konden eten. Als plan B hebben we toen een ander klooster bezocht.

 

 

 

 

Daarna terug richting Kraljevo om in een grieks restaurant te gaan eten. Weer eens wat anders! Jan-Willem was op de camping gebleven. Voor het eten heeft de Vladimir er voor gezorgd dat hij wel kon mee-eten.

Dag 11, 2 juni.

Een reisdag van Kraljevo naar Predejane. plm 210 km

Gisteravond wilden een paar deelnemers een alternatieve route rijden. Binnendoor van Vrjancka Banja via Bruse. Bij Blace zou je dan weer op de beschreven route aankomen. Nadat Vladimir op mijn vraag aangaf dat het een hele mooie route is, besluit iedereen die route te rijden. Wij ook. Over de eerste 13 km deden we 1 ½ uur. Een zeer slechte en erg smalle weg door het bos omhoog tot plm 1000 mtr. Daarna werd het beter en was het inderdaad een mooie route. Toch niet geschikt om in het reisboek te publiceren. Bij het motel/camping stond de manager (Vladimir) ons op te wachten. ‘s-Avonds gaan we met bijna de hele groep in het motel eten.

 

 

 

Dag 12, 3 juni.

Een korte reisdag naar Skopje.

Eerst 70 km tot aan de Macedonische grens en dan nog eens 70 km tot de camping bij Hotel Bellevue.

De tolpoortjes onderweg nemen het niet zo nauw en berekenen verschillende bedragen. Ook krijgen sommige geen bonnetje.

Aangekomen eerst ons wasje gedaan met onze onvolprezen wasmachine. Om plm 12.00 kwam de eerste deelnemer binnen. Het was een ongekende weelde. De camping was helemaal leeg. Iedereen die binnen kwam mocht zelf een plaatsje uitkiezen.

Verrassing, op het terras van het hotel wordt ‘s-avonds een bruiloft gevierd compleet met bruidspaar, 150 gasten en veel en harde muziek. Het feest duurt tot 0.30 uur. Je valt uiteindelijk wel in slaap, maar …….  Na later blijkt zijn er in de zomer op alle weekenddagen zulke feesten., Maar ja, er is geen alternatief.

Dag 13, 4 juni.

Vanochtend een excursie naar Skopje. Dimitri vraagt vooraf om een voorschot, merkwaardig. Om 09.00 vertrekt de bus en brengt ons naar het centrum. We wandelen door een winkelcentrum, (Ik koop hier een prepaid card)  bezoeken een museumpje over Moeder Theresa die 12 jaar in Skopje gewoond heeft. Vervolgens een bezoek aan het oude gedeelte van de stad met zijn smalle straatjes en goudwinkeltjes. Tot slot bezoeken we het Nationale museum. Om 13.30 uur brengt de bus ons weer terug naar de camping. Ria voelt zich niet goed, heeft diarree.

Ondertussen is de groep van de NCRV met Aad Hobbel als reisleider gearriveerd. Jan van Ireen heeft een teek die onder het toeziend oog van 2 verpleegsters deskundig wordt verwijderd. Tot overmaat van ramp is er ´s-avonds weer een bruiloftspartij. Weer laat naar bed dus.

 

Dag 14, 5 juni

Vandaag een reisdag naar camping As in Struga. Volgens het reisboek via Prilep en Bitola. Maar een groot aantal deelnemers neemt de kortere weg en komt dus al snel na ons op de camping As aan. De ANWB staat als gewoonlijk weer heel breed uitgemeten op de camping. Voor ons blijft er weer niets anders over dan (net als vorig jaar) langs het meer te gaan staan. Het probleem van de camping is net als vorig jaar: de bomen te laag en het gras te hoog. Met veel kabelhaspels en verlengkabels krijgt uiteindelijk iedereen stroom. Ria voelt zich nog steeds  niet goed.

Dag 15, 6 juni,

De eerste vrije dag in Struga.  Iedereen rommelt wat aan of gaat fietsen. Het gaat met Ria slechter. We vragen Dimitri een arts te bellen. 10 min later staat de ambulance al bij de camper. De meegekomen arts wil haar meenemen naar het ziekenhuis. Daar komt ze gelijk aan het infuus te liggen. Ria blijft in het ziekenhuis, Gerrit gaat een paar keer per dag naar het ziekenhuis in Struga. Iedereen biedt hulp aan. Jan-Willem heeft het achterwiel van zijn step lek en krijgt hem maar niet gerepareerd.

 

Dag 16, 7 juni.

Vandaag hebben we de excursie naar Ohrid. Dimitri vraagt opnieuw om een voorschot. De bus staat om 09.00 uur klaar. Jan-Willem en Rina gaan niet mee, maar worden later met een taxi naar het lunchadres gebracht. We onderhandelen met de manager van de camping en directieleden over de prijs. Op verzoek van de manager stellen we een brief op over de toestand van de camping.  Vandaag arriveert de NCRV-groep. Ook die kunnen niet op de geplande plaatsen terecht en gaan naast het toiletgebouw staan met geïmproviseerde elektrische aansluitingen.   ‘s-Avonds bepraten we met Aad en Itie de situatie op die camping. Ria knapt iets op en eet weer vast voedsel.

 

Dag 17, 8 juni.

Een vrije dag. 3 koppels gaan in 1 camper een rondje meer doen. Jan-Willem probeert via de technische man van de ANWB zijn bandje gerepareerd te krijgen. Nee dus. Cor gaat in Struga bij het hotel z’n emails uitlezen. Met de directie spreken we een betere prijs af. Dimitri nodigt ons uit om ‘s-middags naar zijn huis te komen. Hij zal eerst bellen en een taxi sturen. We zitten de hele middag te wachten, kunnen daardoor niet naar het ziekenhuis, maar wie er belt? geen Dimitri. De volgende dag beweert hij dat wij zouden bellen. Een chaoot is het. Peter en Lien gaan zonder overleg naar Ria in het ziekenhuis. We horen dat pas achteraf en verwijten hun dat ze niets gezegd hebben. Dan hadden ze namens de leiding kunnen gaan een een bloemetje mee kunnen nemen.

Marit kijkt bij ons TV over de fiets sponsoractie op de ………

‘s-Avonds een B.B.Q. georganiseerd, die een groot succes werd.

Dag 18, 9 juni.

Vandaag de boottocht over het meer naar Sv.Naum en een lunch ergens aan het meer. Gerrit blijft thuis, Jan-Willem komt met een taxi naar de haven. Een prima dag in een uitstekende sfeer en goed eten. Voor 3 jarigen en voor Ria presentjes gekocht.

Terug op de camping bleek Ria weer terug in haar camper te zijn.

Dag 19, 10 juni.

Aad komt vragen of we zin hebben in een ritje met hun naar het Prespa meer en tegelijkertijd om daar een camping te bekijken. Een hele mooie tocht met prachtige uitzichten. De camping is niets. Op de terugweg doen we in Ohrid boodschappen voor het Happy Hour van vanavond. Dimitri komt afrekenen en heeft niets klaar. Ik weet wat ik begroot heb, zegt hij. We hebben een pittige discussie over de prijzen. Op een ruzieachtige toon rekenen we uiteindelijk af. Dat moet volgend jaar beslist anders.

18.30 uur Route bespreking en happy hour, was super gezellig.

Dag 20, 11 juni.

Reisdag naar Vore. Tot Elbasan mooie route. Elbasan is een grauwe stad. Maar daarna over de pas naar Tirana is schitterend. Helaas gebeuren er 2 vervelende aanrijdinkjes. Wouter raakt met zijn linker buitenspiegel de buitenspiegel van een tegenligger. De Albanees belt gelijk de politie. Dat duurde allemaal erg lang. Peter en Lien blijven er bij tot de politie kwam. Wouter en Marijke moesten mee terug naar Elbasan. Uit eindelijk kwamen ze er met een boete van 10,00 af. Ze nemen daarna de route naar Durres en komen om plm 19.00 op de camping aan. Ook Theo en Ada hebben schade. Als gevolg van uitwijken voor een onverantwoorde inhaalmanoeuvre van 2 witte taxibusjes zijn ze met de luifel tegen een bergwand gereden, waardoor de luifel een stuk opgeschoven, en zwaar beschadigd is. Erger is dat de voorruit er gedeeltelijk uitgesprongen is en veel barsten vertoont. Peter en Lien begeleiden ze tot onze overnachtingsplaats. Na iedereen wat tot rust gekomen was zijn we met de pechvogels gaan eten. Daarna hebben we met een stuk plastic van Ad de voorkant afgeplakt zodat het niet kan inregenen.

Dag 21, 12 juni.

Vandaag een bus excursie  naar Berat. Om 09.00 vertrekken we met de bus. Jan-Willem blijft achter. Op de heenweg eerst het amfitheater in Durres bekeken en onderweg koffie gedronken. Tijdens  het koffie drinken bij de ANWB een dossiernummer vast aan laten maken. Van de Alc krijgen we een telefoonnummer door in NL voor een ruitenservice. Die hebben we ook gebeld en alvast de gegevens door gegeven. Eerst moet de beschadigde ruit weer goed gemonteerd worden. Daarna kunnen we afspraken maken waar de nieuwe ruit naar toegestuurd moet worden. Het liefste zouden ze de ruit ivm douaneproblemen naar Italië sturen. Maar dan moeten Theo en Ada wel kunnen  rijden.

Dag 22, 13 juni

Excursie naar het bergstadje Kruje. Om 9.00 uur vertrek met de bus. Onderweg aanwijzingen gegeven hoe morgen te rijden. 3 deelnemers blijven achter. Om 13.00 uur weer terug op de camping. Jenka gebeld wanneer de ruitenservice komt. 15.00 uur. Na veel bellen komen de mannen om 16.00 uur. De ruit wordt er eerst uitgehaald en vervolgens met vereende krachten weer in gemonteerd. We spreken af dat Theo en Ada het morgen eerst gaan proberen hoe het is met een gebarsten ruit te rijden. Teun meldt dat zijn auto diesel lekt. Inderdaad er lekt behoorlijk wat diesel van onder de auto. Na er onder gekropen te zijn  blijkt de tank lek te zijn, doorgeroest. De tank moet vervangen of gerepareerd worden en daarvoor moet de tank gedemonteerd worden. We stellen voor  om naar de Fiat in Tirana te gaan. Daar blijkt dat vervangen niet kan, dus moet er gerepareerd worden. Ze moeten de camper daar laten zodat die de volgende dag gerepareerd kan worden. Teun en Cora slapen vannacht in het hotel. Na de excursie gaan nog 13 deelnemers naar Tirana. De bus brengt ze voor 50,00 naar de stad.

Dag 23, 14 juni

Reisdag naar Barballush, camping Albania. Om 08.00 uur vertrokken, om 09.30 al daar. De weg is een stuk verbeterd. We worden door de dochter van Dik en Heleen ontvangen en geeft aan dat we weer op het zelfde veldje staan als vorig jaar. Dik verteld later dat ze een warm en koud buffet hebben voor 12,50 p.p. 3/4 van de groep heeft er gegeten. We hadden de deelnemers verzocht om uiterlijk 16.00 uur op de camping te zijn. Iedereen nieuwsgierig natuurlijk. We hadden 3 verjaardagen te vieren.  Marijke, Marjan en Nel. Vlaggetjes opgehangen, één voor één toegezongen, een bos veldboeket gegeven (door Lien geplukt) en een cadeautje voor alle 3. Het cadeautjes hadden we tijdens de boottocht bij Svt Naum gekocht. Helaas kwamen Teun en Dirk wat te laat binnen (16.30 uur) . De tank was gelukkig  gerepareerd zodat ze met een gerust hart de reis kunnen vervolgen. Theo en Ada hebben goed kunnen rijden. De voorruit is prima blijven zitten. Het hele feest duurde tot plm 18.00 uur en was erg gezellig. Wij waren bekaf en zijn al om 9.00 uur naar bed gegaan. De groep kwam pas om 22.30 terug van de maaltijd. Was ook erg gezellig geweest met muziek en dans.

Dag 24, 15 juni.

Reisdag naar Buljarica. Camping aan zee. Eerst afgerekend en toen vertrokken zonder de beloofde kop koffie van Dik. Om 11.00 waren we op de camping. Aan de grens (lang wachten) hoefden we geen toeristenbelasting meer voor Albanië te betalen. Wel de Ecotax voor Montenegro. De uitgaande grens en de ingaande is samengevoegd in 1 gebouwtje. De route rechtdoor naar Bar is toch wel erg smal dus haal ik die er voor volgend jaar uit. Iedereen via Uljin laten rijden. Een mooi stadje en een mooie kustweg. Op de hoofdweg 2 NKC-pijlen voor linksaf opgehangen en bij camping Maslima 1 voor rechtuit. De linksaf pijlen heeft niemand gezien. Deze A4-pijlen zijn echt waardeloos. De camping was een stuk opgeknapt. Toiletten en (primitieve douches) waren open en er waren voldoende watertappunten. De elektriciteit was als vorig jaar. Wij gaan om 19.00 uur eten in het restaurant. We zaten net toen een fikse onweersbui los barste. Piet meldt dat zijn broer waarschijnlijk vandaag zal overlijden. Eerder op de dag had hij aangegeven niet vervroegd naar huis te willen, maar ‘s-avonds komt hij bij ons en geeft aan toch de volgende dag te willen gaan rijden. Wij vertellen hun wat de mogelijkheden zijn. Naar aanleiding daarvan kiezen ze voor de optie vliegen en de auto door de ANWB op te laten halen. Omdat ze prepaid telefoon hebben en niet naar NL kunnen bellen, bellen wij de ANWB om alles in gang te zetten. Omstreeks 10.30 uur meldt Piet dat z’n broer inmiddels overleden is. Wij condoleren Piet en Fransje en bellen opnieuw de ANWB. De procedure wordt in gang gezet. Gekeken wordt of ze vanaf Dubrovnik kunnen vliegen. Dan kunnen ze zelf hun campertje meenemen en parkeren. Morgen ochtend krijgen we van de ANWB de vluchtgegevens.

Dag 25, 16 juni.

Rustdag aan zee. Fantastisch weer.

 

 

 

 

 

Omdat Piet en Fransje morgen  naar huis vliegen, moet er vandaag nog snel een groepsfoto gemaakt worden.

 

Dag 26, 17 juni

Reisdag naar Dubrovnik. Piet en Fransje rijden met ons mee. We genieten nog van het laatste stuk kustweg door Monte Negro en varen met de Ferry over naar Hercig Novi. Vlak voor de grens nog even tanken (1,25 p.l.) De Montenegrijnse grens ging vrij snel, de Kroatische duurde weer zoals gebruikelijk veel langer. We wilden kijken of de camper van Piet en Fransje bij het vliegveld geparkeerd kon worden. De parkeerplaats werd kennelijk niet bewaakt, dus besloten we dat de camper maar op de camping in Dubrovnik achter moet blijven. Dan kan de chauffeur van de ANWB hem daar makkelijk oppakken. Daar is continu een bewaker en de papieren liggen dan bij de receptie. Piet en Fransje maken van de gelegenheid gebruik om nog even naar de oude stad te gaan. Na 13.00 druppelt de rest van de groep binnen. ‘s-Avonds zijn we met een groep gaan eten in het restaurant van de camping (Solitudo) (Wij warden uitgenodigd dppr Piet en Fransje) Het was een heerlijke avond, iedereen tot laat voor de camper.

 

 

Dag 27, 18 juni.

Om 05.00 worden Piet en Fransje door een taxi opgehaald en naar het vliegveld gebracht. De vlucht gaat om 06.55. Om 09.30 uur staat de bus klaar om ons naar de oude stad te brengen waar Jossee Meiboom ons op staat te wachten. Ze gids weer als gebruikelijk. Het is erg druk in het stadje. Dat komt omdat er weer 3 cruiseboten in de haven liggen. Horden Japannertjes worden door gidsen met een nummerbord die ze omhoog houden in een sneltreinvaart door de stad geleid. Wij lopen weer de gebruikelijke weg door het restaurantenstraatje. Om 12.00 zijn we klaar en drink ik nog een kopje cappuccino met Jossee. Om 13.30 weer op de camping. Ik zet de camper van Piet en Fransje  op de beveiligde parkeerplaats. Opnieuw een heerlijke avond.

Dag 28, 19 juni.

De laatste dag van reis. Wij vertrekken weer zoals gebruikelijk om 08.00 uur. Om vroeg op de volgende camping aan te komen  dachten we de snelweg te nemen. Bij Ploce leek het of hij tot daar al klaar was, echter het bleek maar een klein stukje te zijn. Zo dat we een heel stuk door de bergen gereden zijn. Wel een mooie weg en bekend van de SloBoKro-reis, maar schoot niet op. Om 12.30 uur eindelijk op de camping aangekomen, eerst maar met het restaurant afspraken gemaakt. Daarna kwam iedereen langzaam binnen. De laatste om plm 17.00 uur. Om 19.00 begon het afscheidsdiner en de meesten waren op hun paasbest naar het restaurant gekomen. Bonnetjes uitgedeeld voor de 2e consumptie. Het eten was prima zoals ook de sfeer. Het restaurant had voor muziek gezorgd.  Irene, Teun en Cora hielden leuke speeches en ook ik deed mijn verhaal. Het belangrijkste daaruit was onze waardering voor  deze geweldige groep. Uiteraard hebben we ook Peter en Lien bedankt voor hun inzet. Van Teun kregen we ieder een envelop met inhoud.Al snel gingen we aan het dansen, soms zelf een polonaise.

Dit is het einde van een mooie reis, fijne mensen en niet te vergeten 4 weken prachtig weer. Soms een onweersbuitje, maar daarna knapte het altijd weer op. Helaas hebben we niet iedereen tot het einde mee kunnen nemen, maar het scheelde weinig.

 

Dag 44, 20 juni.

Een dag om af te rekenen, uit te blazen en op te ruimen. Zo’n 6 a 7 koppels blijven ook nog even hangen op de camping. Theo en Ada zijn ook al vroeg vertrokken. De ervaringen van de afgelopen dagen waren zodanig dat ze met een gerust hart de reis naar huis aan durfden.

Dag 45, 21 juni.

Wij vertrekken met de bedoeling om in de buurt van de Plitvice meren (plm 220 km) te overnachten. Maar Knin bleek de weg afgesloten en kwamen we naar veel omzwervingen en smalle weggetjes in de buurt van Obrevac weer in de bewoonde wereld. We hadden er toen al 3 uur opzitten. Rina stelde voor maar door te rijden naar Unterschwarza. Dat was nog 400 km. Om 19.00 uur kwamen we er aan en werden we verwelkomt door 2 koppels van de reis en natuurlijk door Thomas en Ulli. Het staangeld van 2 koppels die er op de heenweg niet hadden kunnen afrekenen afgedragen en toen een heerlijke schnitzel gegeten.

Van 22 juni t/m 29 juni.

Middels korte dagtripjes, van soms maar 45 km, rijden we relaxed naar het noorden. We overnachten achtereenvolgens bij Salzburg, in Altötting dat een druk bezocht bedevaartsoord blijkt te zijn,  in  Kulmbach, Ansfeld, Bad Laaspee en Altena.

Woensdag 29 juni arriveerden we, nadat ruim 5600 km onder de wielen zijn doorgegleden, weer in Wehl.

km st. 58675

Wij kijken terug op enerverende maar een geslaagde reis.

Kijk voor veel meer foto’s van deze reis op

WWW.corenrina.nl en kies voor WestBalkan2011